Sürgün

               Kanatlanıyor kuşlarım , derinlere hareket başladı , özgürlüğü kucaklıyor ve gökyüzünün maviyle buluştuğu yere ilerliyorlar. Boynun inceldiği yerden uzar yukarıya doğru kollarım , kanatlarımı çırptıkça  gözyaşlarına boğulur bulutlar , her damlasında bir parmak kalkar semaya..
                                                   
                                                                           -

               Memnun değiliz bizlerden koptukça hissettiğin açlığa , isteksiz tavırlar seni mecburiyete sürükler , kaçırdığın gözlere meydan okuyor gerçekler , suratına çarpan her damla seni yıkayıp temizlesin geçmişinden zira lekeli korkuların , saçlarının akları kana bulanmış. Karanlık çökmüş üzerine , ellerin sahte suratını gizlerken.
       Tabutun çınar ağacından , evvel zamanda üzerinde kuşların yuva yapmış , uçmayı başaramayan küçüğün yapraklar arasındaki çığlıkları köklerini sızlatmış. Sararmış orman , rüzgarın şarkılarına bizler eşlik ederken. Ve şuan buradayım diyorsun , bir şeyini kaybetmiş , her şeyini kaybetmiş bir şekilde. Gözlerin kapalı hiçliğe doğru bizlerin gidişini izlerken   ancak kapatman ile açman bir olacak yıllar sonra terazin kaybettiklerini dengelemez ise .

            Her acı bizlere ölümsüz olduğumuzu hatırlatır ve her yeni deneyimlerin etrafında bir çember kuruyoruz , bu anı kucakla bizler sadece illüzyonuz.